Ultimate Survival op Inishmore Island

Ten eerste weer bedankt voor alle leuke reacties:) Me likes! Dan voor de geïnteresseerden op naar mijn volgende avontuur:

Donderdagavond 5 april lieten we ons onderdompelen in de Amerikaanse cultuur. Omdat Victoria, de vriendin van Jesse (die hier ook een half jaar studeert), na een maand in Ierland verbleven te zijn helaas weer richting huis zou gaan, hadden ze een soort afscheidsavond georganiseerd. Wij Nederlanders kwamen aanzetten met boterkoek en stroop’waffles’ en de Amerikanen met zelfgebakken chocolate chip cookies en smores. Nou, dat laatste is een hele uitvinding. Twee kleine graham crackers (speciaal meegebracht uit Amerika) gevuld met warme marshmallows en chocolade. Jammieee. Daarna nog even weerwolven, blijkt een favoriet onder de internationalen;). Helaas konden Ronja en ik niet al te lang blijven, want wij hadden nog verplichtingen in The Roost. Daar zouden we de tradgroup gaan interviewen voor ons essay. Toen we binnen kwamen schrokken we even terug, doordat onze leraar van datzelfde vak mooi met hen zat mee te spelen op de accordeon. Hoe erg, als je essay pogingen live onder de ogen van je leraar te doen. Gelukkig bemoeide hij zich er verder niet mee en zei dat we hem maar gewoon moesten negeren. Het interview tussen de tunes door was gelukkig erg leuk om te doen en de muzikanten waren erg aardig en stonden ons gemoedelijk te woord. Rond 1 uur toch maar weg, want de volgende ochtend moest ik vroeg op.

Vrijdagochtend was de dag aangebroken voor mijn eerste visite dit semester. 10 voor 11 kwam ik op het vliegveld aan en niet veel later waren Irene, Joyce en ik verenigd in Ierland. Op naar Maynooth, helaas wat pech met de aansluiting (net als het verdere Paasweekend), waardoor het even duurde voordat ze zich eindelijk konden settelen in mijn kamer. Het eerste wat deze Friese dames deden was de kamer en keuken een grondige schoonmaakbeurt geven, oeps. Dat Ierse studenten niet de schoonste mensen zijn daar ben ik inmiddels wel aan gewend en ik ben me misschien zelf nu ook een beetje aan dat patroon gaan wagen. (Afwassen doen ze hier heel grappig, ze drogen niet af maar laten het net zo lang drogen tot het droog is). Verder was er op Goede vrijdag helaas weinig te beleven, de campus was afgesloten, de pubs closed en zelfs de alcohol schappen in de winkel waren afgesloten voor klanten. Dus de hoofdstraat van Maynooth doorgeweest naar de megagrote winkel Tesco en ’s avonds met koppen thee en chips kaartspelletjes gedaan, was erg gezellig. Zaterdag naar Dublin geweest en het pub&guinness leven ingedoken, en zondag naar Bray, een dorpje aan de kust. Toen was het zo weer maandag en helaas alweer einde visite. Een geslaagd paasweekend werd opgevolgd door een dag essayen. Dit mislukte helaas door soggen, terugdenken aan het leuke weekend en de spanning voor de volgende trip.

Omdat het deze week Easterbreak was en velen bezoek kregen en gingen trippen hadden Ingrid en ik voor een paar dagen besloten om eindelijk Galway een bezoekje te brengen. Woensdagochtend vroeg vertrok onze bus en rond half 11 kwamen we aan in dit beruchte stadje, bekend om zijn gezelligheid, cultuur en eigen muziek. We dropten onze koffertjes bij ons hostel Barnacles midden in het centrum om zo na een chestercake een theetje in het gezelligste theehuis van Ierland een wandeling te maken langs Galway Bay. Een mooi uitzicht over het water en frisse lucht. Later hebben we de University van Galway en een aantal kathedralen nog met een bezoekje vereerd om daarna weer terug te keren naar ons hostel om een maaltje te koken in de gezellige keuken daar. ’s Avonds zijn we naar de pub An Ceoil geweest voor wat traditionele muziek om daarna te eindigen in The Kings Head. Hier zaten we op een bankje dichtbij de muzikanten en set dancing gebeurde vlak voor onze neus. Het volgende liedje http://www.youtube.com/watch?v=IIog_EQYuJ8 kwam me bekend voor, omdat ik die gehad had bij Irish Traditional Music. Moe belanden we die avond in ons bedje in een 12 persoons dorm en nee dat is niet het geweldigste, maar wel het goedkoopst;)

De volgende ochtend vertrokken we vroeg met de shuttlebus naar de pier om daar de boot naar Inishmore Island te pakken. (Het grootste eiland van de Aran Islands). Halverwege begon mijn maag die grote golven niet zo te trekken, het leek wel een achtbaangevoel, dus ik was blij toen we eindelijk aan wal waren. Op naar ons volgende hostel, Kilronan Hostel. Hier hadden we een plek in een 6-persoons kamer, maar we werden verrast met ons eigen 3-persoons kamer. Dat was een meevallertje en ook hier zat weer een gezellige keuken bij en prachtig uitzicht op de zee. Nadat we ons daar geïnstalleerd hadden huurden we een fiets om het eiland rond te gaan. Hoewel er erg veel wind stond was het niet koud en nog beter: geen regen! We kregen zelfs geregeld gezelschap van de zon. Het pad ging heuvel op heuvel af, dus dat was even een goede workout. Onze eerste bestemming was een fort genoemd Dún Aengus. Het was nog een hele klim met de benenwagen om de cliffs op te komen. Eindelijk daar, deden we ons op het randje van de cliffs met uitzicht over de prachtige eindeloze Atlantische Oceaan tegoed aan ons meegebrachte lunch. Verderop in de zee zagen we af en toe een aantal vinnen boven het water uitsteken, waarschijnlijk kleine haaitjes. (Maar wie weet waren het ook wel dolfijntjes).

En toen kwam part 1 van onze ultimate survival, oftewel op ontdekking en avontuur in de mooie natuur van Inishmore. Verderop was namelijk nog een hoogtepunt van het eiland, de Worm Hole. Er was echter nergens een pad te bekennen, maar alleen allemaal grasachtige veldjes met hier en daar wat steen omhuld door de bekende Ierse stenen muur, die zo in elkaar gezet zijn dat het blijft staan zonder cement. ‘Nu we er toch zijn,’ oftewel het motto van de trip, konden we het niet nalaten om toch opzoek te gaan naar deze Worm Hole. Dus van het ene muurtje naar het andere, een goede plek vinden om eroverheen te klimmen, door de grauwe weilanden tot we uiteindelijk op een groot stenenvlakte belanden. Daar zagen we een mooie inham in de cliffs waar de donkerblauwe zee tegenaan klotste en konden we de cliffs waar we zonet nog gelunched hadden van een andere kant zien. Nog een poosje verder langs het water over de grijze steenvlakte en toen vonden we eindelijk de Worm Hole een vreemde rechthoek onderaan de cliffs. Daarna weer over de muurtjes terug naar onze fiets.

Nog een eindje verder gefietst naar een afgebrokkeld kerkje. Onderweg kwamen we een mooi wit huisje met een rode deur en rode kozijnen tegen. De oude buurman, die verderop in een wit schattig huisje woonde had een lieve pony als huisdier en leek op deze uithoek zijn oude dag te slijten. Op de terug weg zijn we even in het zand van een prachtig strandje gaan zitten. Geen kip te bekennen, dus we konden ongestoord genieten van het vredige uitzicht. Toen op het fietsje verder naar ons laatste sightseeing punt van die dag, de zeehondjes. We hadden geluk er een hele clan aan te treffen. Het leken eerst net stenen, alsof ze daar waren neergelegd als attractie. Echter toen ze bewogen konden we niet ontkennen dat zet toch echt waren. Aan het genieten van het heerlijke zonnetje. Het laatste stukje afgelegd naar het hostel. Geen zin om te koken hebben we twee pizza’s in de oven gegooid met Ben & Jerry’s na onder het genot van een spelletje pesten. Omdat er verder niet veel in het dorp te beleven was hebben we die avond een film in de dvd gestopt om lekker achterover te hangen. Er waren verder geen hersens nodig voor Four Weddings and a Funeral. Daarna nog een avondwandeling langs de haven en op bed.

De volgende ochtend konden we nog tot 10 uur fietsen. Daarna zijn we lopend het andere deel van het eiland wezen verkennen. Uiteraard via de avonturistische route over de rotsen langs het water. Tot we op een gegeven moment niet meer verder konden en toch weer het pad op moesten. Gelukkig maar want de mega grote ratten die af en toe voorbij schoten waren toch wel een beetje naar. Terug op het pad kwamen we langs het piepkleine vliegveldje. Het is namelijk ook mogelijk om met een klein vliegtuigje naar het eiland te gaan. Wie weet later nog een keer, het zag er namelijk wel supervet uit! We hebben even staan kijken hoe het ene naar het ander kleine toestel lande of opsteeg. Toen weer verder door konijnenland tot we een mooie lunchplek vonden aan de uiterste kant van het eiland. Weer met uitzicht op de zee en op het buureiland hebben we daar genoten van een broodje. Daarna zijn we over de rotsen nog dichter naar de zee gelopen om daar te genieten van de mooie uiteenspattingen van golven tegen de rotsen. Toen weer terug en via de duinen, die ze toch ook op dit eiland blijken te hebben, naar een ander privéstrandje te lopen. Hier hebben we even gepootjebaad. Maar het water was toch wel echt ijskoud. Toen we weer terug naar het pad wilden moesten we over een grote zandvlakte. Dit bleek makkelijker gezegd dan gedaan, aangezien het zand onze voeten liever opslokte dan dat we er makkelijk overheen konden lopen. Na een zware stap uiteindelijk weer op het pad beland en richting hostel gelopen. Onze boot vertrok vijf uur en met het mooie weer dat we hadden was het ineens erg druk geworden in het kleine Kilronan. De boot zat vol, maar wij hadden het geluk een plekje weten te bemachtigen op het dek van de boot. Daar voelde we de zon branden op onze gezichten en kregen we door dat we toch wel erg rood waren geworden. Dat had de wind stiekem verhuld.

Met verbrande koppen kwamen we weer in Galway aan en de receptioniste van Barnacles kon wel raden dat wij van het eiland kwamen. De volgende ochtend al vroeg naar de coach station, waar we aan boord mochten bij busdriver Desmond. Een machtig mooi oud mannetje, die met al zijn ‘girlfriends’, zoals zijn collega zijn toeristen vertaalde, richting de Cliffs of Moher zou gaan. Wij, Dutchies, mochten op de mooiste plekjes zitten, namelijk vooraan waar we een mooi uitzicht hadden over al het landschap waar we door reden. Vol grappen en grollen vertelde het mannetje ons over de Ierse natuur en cultuur. Zo was onze eerste stop bij een kasteeltje, vervolgens aan de voet van The Burren, daar reden we door heen op weg naar Doolin. Onderweg hebben we nog een kijkje genomen bij een soort hunebed. Toen vroeg Ingrid hoelaat we weer terug zouden zijn in Dublin. Ai, met die vraag leek hij niet al te blij. We moesten rond 6 uur wel weer in Dublin zijn, want de laatste bus naar Maynooth zou half 7 vertrekken en we moesten de koffer nog bij ons hostel vandaan halen. Die hadden we beter mee kunnen nemen, volgens de busdriver. Desalniettemin deed hij zijn uiterste best om nog wat voor ons te regelen. En zo konden we in Doolin overstappen naar de bus van zijn net zo Ierse collega. Helaas moesten we onze mooie plekjes en vriendelijke chauffeur opgeven met zijn ‘Galway Girl’ muziek, maar het grootste gedeelte van de tour hadden we gehad. Zijn collega Mike bracht ons verder in een kleiner schattig busje naar de Cliffs, deze meneer reed een stuk sneller en was de ander een half uur voor, dus nou zou het goed moeten komen. De cliffs of Moher, bijna een van de zeven wereldwonderen, waren erg indrukwekkend. Heel hoog en wanneer je naar beneden keek naar de hoge cliff leek het net voor je ogen te bewegen.

Met een grote vaart door de mooiste omgeving en met fijne traditionele muziek op de achtergrond bracht Mike zijn toeristen netjes terug in Galway. Naast ons waren er nog 3 Amerikanen overgestapt, dus we waren gelukkig niet de enige dwarsliggers;). Kwart voor 6 kwamen we aan. Genoeg tijd om de koffer te halen en we konden zelfs nog een lekker ijsje halen. Voldaan reden we weer naar huis. Het was een erg mooi tripje geweest en we hebben geweldig genoten. En Inishmore Island wil ik zeker aanraden! Het is niet te vergelijken met Ameland of Vlieland, Nederland blijft natuurlijk het land met de langste mooie zandstranden, maar het is zeker een bezoekje waard.

Dan is nu de tijd aangebroken van het kluizenaarsleven. Mijn discipline bij elkaar schrapen om nog een essay te schrijven, 2 luistertentamens en 2 essaytentamens te leren en tussendoor moet ook nog mijn scriptie geschreven worden. Maar met het lekkere survivalpakket uit Stiens overleef ik de studie wel:) Dank lieve heit, mem en broertjes! Met nog twee pauzes van visite uit Groningen en Leeuwarden en tot slot na de tentamens nog een laatste trip naar Noord-Ierland tegoed komt mijn avontuur alweer bijna tot een einde. Daar komt echter geen tijd voor om over na te denken, zolang ik hier ben geniet ik nog elke dag van de relaxte fijne omgeving en natuur. Ik hoop dat het stimuleert voor de studie en mijn volgende blog zien jullie eind mei verschijnen. Tot dan iedereen alvast goede Koninginnedag en Bevrijdingsdag ghehe. (Voor het eerst in mijn leven heb ik een tentamen op 4 mei en op een zaterdag:O:P) Maar het leren is allemaal zo erg nog niet, zo vond ik ook dit mooie Ierse nummer tussen mijn leerstof en ik raad het aan om op de link te drukken om vervolgens de foto’s onder het genot van deze tune te bekijken. http://www.youtube.com/watch?v=iOQgXMbSmL0&feature=results_video&playnext=1&list=PL875B7D08843DD8EF

See Yah

P.s. Ik heb foto's en filmpjes van vorige verhaaltjes verwijderd door ruimtegebrek;)